Osteopatia jest to kompletny system opieki zdrowotnej rozpoznawany i uznawany w krajach Europy Zachodniej oraz Stanach Zjednoczonych. Koncepcja osteopatii pochodzi od amerykańskiego lekarza dr A.T. Stilla, który w 1874 roku przedstawił światu swój sposób leczenia. Osteopatię wyróżnia spośród wielu innych metod leczenia to, iż bierze pod uwagę człowieka jako połączoną jednostkę, a nie tylko jego pojedyncze, wyizolowane objawy. Leczenie osteopatyczne nie polega na objawowym działaniu w miejscu bólu, ale na szukaniu przyczyny pojawiających się dolegliwości. Skupia się na leczeniu przyczyn dolegliwości, a nie objawów. Jest to kompletne postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne oparte na zabiegach manualnych. Likwidując problem, a nie tylko jego skutki czy objawy dysfunkcji, umożliwia pacjentom odzyskanie sprawności i pozbycie się dolegliwości. Podczas diagnostyki oraz leczenia osteopatycznego pacjent badany jest nie tylko pod kątem układu kostno-mięśniowo-stawowego, ale również neurologicznego i wisceralnego integrując wszystkie układy ciała i traktując ciało pacjenta jako spójnie funkcjonujący mechanizm a nie zbiór odrębnych systemów.

Badanie ultrasonograficzne jest bezbolesne i nieinwazyjne, nie emituje szkodliwego promieniowania. Dlatego też jest coraz częściej wykorzystywane w fizjoterapii jako narzędzie diagnostyczne, które może być z powodzeniem wykonywanie podczas kolejnych wizyt co pozwala na obserwacje procesu gojenia i dopasowanie rehabilitacji do aktualnego stanu tkanek. 

Stosowanie USG narządu ruchu w fizjoterapii i rehabilitacji ma bardzo wiele korzyści, takich jak:

• ocena uszkodzenia mięśni,  lokalizacja krwiaka i kontrola procesu leczenia,
• wykrywanie wysięków w stawie, ocena zarysu i grubości chrząstki stawowej, ocena procesów zwyrodnieniowych, także we wczesnym stadium, 
• możliwość ocena stanu łąkotek i wykrycie np. zerwań i naderwań więzadeł, 
• ocena złamań, złamań z przeciążenia czy zapalenia kości, 
• ocena wyrośli kostnych (osteofitów, np.ostroga piętowa),
• diagnostyka uszkodzeń nerwów, sklejeń, blizn, uszkodzeń,

Wykorzystanie USG w praktyce fizjoterapeuty pozwala na postawienie dokładnej diagnozy,a tym samym przeprowadzenie precyzyjnej terapii, dodatkowo pozwala wykluczyć lub potwierdzić przeciwwskazania do terapii a także monitorować przebieg procesu leczenia. Dzięki funkcji Doppler możliwe jest potwierdzenie występowania stanów zapalnych i procesów gojenia tkanek.

Fizjoterapia stomatologiczna stanowi uzupełnienie leczenia stomatologicznego i umożliwia pozbycie się różnego rodzaju dolegliwości, w tym z nieprawidłową pracą stawów skroniowo-żuchwowych. Polega na zastosowaniu różnego rodzaju technik relaksacji okolic stawu i mięśni narządu żucia. Odpowiednio dobrane metody fizjoterapeutyczne umożliwiają uzyskanie pozytywnych efektów terapeutycznych, zmniejszają dolegliwości bólowe oraz istotnie obniżają ryzyko narażenia organizmu na skutki uboczne leczenia farmakologicznego. Wcześnie wprowadzona fizjoterapia wyraźnie skraca czas leczenia i wpływa na poprawę stanu psychofizycznego pacjenta. Objawy, które mogą sugerować dysfunkcję układu czaszkowo-żuchwowego to np:
– Bóle głowy, zwłaszcza okolicy skroni
– Napięcie i ból okolicy żuchwy
– Szumy uszne
– Nadwrażliwość czy bóle zębów bez uchwytnej przyczyny
– Trzaski i przeskakiwania w stawie skroniowo-żuchwowym
– Bruksizm – zgrzytanie zębami

Manipulacje powięziowe są rodzajem terapii manualnej, opracowanej przez Luigiego Stecco, włoskiego fizjoterapeutę.Metoda ta jest poparta badaniami anatomicznymi prowadzonymi od ponad 30 lat oraz praktyką kliniczną opartą na szerokim spektrum przypadków problemów mięśniowo-szkieletowych i trzewnych a także w ostatnich latach sekcjami anatomicznymi mającymi na celu weryfikację anatomii powięzi.Techniki manipulacji powięzi koncentrują się na powięziach mięśniowo-szkieletowych i określają odpowiednie punkty na powięzi, łączące się ze specyficznie ograniczonymi ruchami. Stanowi to całościową interpretację funkcjonowania systemu powięziowego. Kiedy zidentyfikujemy ograniczony bolesny ruch, analiza modelu biomechanicznego ułatwia wybranie punktu wymagającego leczenia.Poprzez odpowiednie manipulacje czy też mobilizacje tych precyzyjnie określonych miejsc na powięzi możliwe jest przywrócenie ruchu, a w konsekwencji zmniejszenie bólu.
Metoda uwzględnia całościowe podejście do ciała, traktując poszczególne jego segmenty, jako pojedyncze ogniwa łańcucha tkankowego, którego ciągłość zapewnia powięź. Oznacza to, że terapeuta szuka densyfikacji, czyli zmian w obrębie powięzi nie tylko w miejscu występowania bólu, ale często nawet w odległych rejonach. Wyboru punktów przeznaczonych do manipulacji dokonuje się według określonych reguł – na podstawie weryfikacji ruchowej i palpacyjnej. Niezwykle istotnym elementem gwarantującym skuteczną terapię jest szczegółowy wywiad.

Leczenie czynnościowych zaburzeń głosu wymaga szczegółowej diagnostyki i multidyscyplinarnego podejścia. Głównym elementem rehabilitacji są odpowiednio dobrane ćwiczenia fonacyjne i artykulacyjne, jednakże zastosowanie technik terapii manualnej sprzyja poprawie stanu funkcjonalnego pacjenta, a tym samym poprawie jego jakości życia oraz możliwość uzyskiwania lepszych i szybszych rezultatów w pracy z logopedą.

Czyli medycyna manualna jest jednym z działów medycyny, zajmującym się badaniem i leczeniem czynnościowych (odwracalnych) zaburzeń w układzie lokomotorycznym. W dosłownym tłumaczeniu terapia manualna oznacza leczenie za pomocą rąk (łac. manus- ręka). Terapia manualna przywraca prawidłowe wykonywanie złożonych aktów ruchowych, postawnych i oddechowych. Jest ona oparta na zasadach biomechaniki, specjalistycznej wiedzy anatomicznej oraz neurofizjologicznej, a także na klinicznym, dedukcyjnym rozumowaniu (z ang. clinical reasoning). Terapia manualna jest wykorzystywana w różnych specjalnościach lekarskich, między innymi w neurologii, ortopedii, rehabilitacji i reumatologii.

Suche igłowanie polega na zlokalizowaniu punktu spustowego, czyli miejsca nadwrażliwego uciskowo, prowokującego pojawianie się dolegliwości nawet daleko od miejsca jego występowania, następnie wbiciu w niego igły akupunkturowej i wywołaniu reakcji drżeniowej (skurczowej). Terapia jest tym skuteczniejsza im celniej zlokalizujemy punkt spustowy i precyzyjnie trafimy igłą. Po wyciągnięciu igły punkt możemy opracować za pomocą terapii mięśniowo-powięziowej.
Suche igłowanie z pozoru przypomina zabieg akupunktury, ale jedynym podobieństwem są igły, których używamy do nakłuwania punktów spustowych. W tradycyjnej akupunkturze działamy w celu poprawy przepływu energii w kanałach energetycznych poprzez nakłuwaniu meridianów, natomiast w suchym igłowaniu naszym celem jest lokalizacja mięśniowo-powięziowych punktów spustowych.
Techniki igłowania przeprowadzone w sposób prawidłowy są bezpieczne dla pacjenta i przynoszą długotrwały efekt, a w połączeniu z innymi formami terapii szybko i skutecznie likwidują dolegliwości bólowe pacjenta.

HVLA oznacza High Velocity Low Amplitude (Duża Prędkość Niska Amplituda).Zabieg polega na przyłożeniu do stawu pacjenta siły (impulsu) o bardzo małej amplitudzie, lecz dużej szybkości w ściśle określonym kierunku, która prowadzi do słyszalnego „kliknięcia” oraz odruchowego zmniejszenia spazmu mięśniowego w obrębie stawu oraz tkankach powiązanych z nim neurologicznie.
Techniki manipulacyjne HVLA wykorzystywane są w wielu koncepcjach medycyny manualnej, w tym osteopatii, chiropraktyce i wielu metodach terapii manualnej. Uznawane są za jedne z najbardziej efektywnych i najbardziej bezpiecznych manipulacji stawowych.Tajemnica skuteczności i bezpieczeństwa tkwi w niezwykle precyzyjnym skupieniu sił w „najbardziej tego potrzebującym” stawie przez zastosowanie wielu subtelnych komponentów ruchu co znacznie zmniejsza zakres amplitudy dźwigni pierwotnej. Techniki te doskonale sprawdzają się w stanach ostrych często przynosząc natychmiastową ulgę. Odpowiednio wykonana manipulacja HVLA gwarantuje skuteczność i bezpieczeństwo oraz sprawia, że zabieg jest zupełnie bezbolesny.

Metoda Tapingu Medycznego (Dynamicznego plastrowania) została opracowana już w latach 70. Przez Japońskiego fizjoterapeutę Kenzo Kase. Opracował on zarówno materiał jak i szereg aplikacji wykorzystywanych w celu oddziaływania na układ mięsniowy. Ponieważ zaburzenia funkcjonowania naszego układu mięśniowo-szkieletowego mogą rzutować na takie problemy jak dolegliwości bólowe, zespoły przeciążeniowe, ograniczenie ruchu, ale także obrzęki. Stosując elastyczną taśmę na zmienione chorobowo miejsce lub obszar, wpływamy na zmniejszenie napięcia tego rejonu a tym samym poprawę krążenia i drenażu, dzięki czemu aktywuje się naturalny proces regeneracji organizmu zmniejszając ból, obrzęk a jednocześnie przywracając utracone funkcje. Dzięki temu stwarzamy optymalne warunki do regeneracji.
Gama zastosowania plastrów jest bardzo szeroka: urazy, zespoły przeciążeniowe (łokieć tenisisty, golfisty), zaburzenia napięcia mięśniowego, zespoły bólowe (ból odcinka lędźwiowego, szyjnego), obrzęki pourazowe, limfatyczne, uzupełnienie drenażu, bliny.